Πρόωρο. Γλωσσολογικά, το φαινόμενο που εμφανίζεται νωρίτερα από ότι θα έπρεπε. Κάτι που επιχειρεί κάποιος πριν από τον προκαθορισμένο χρόνο. Μεταφορικά και σουρεαλιστικά, η βιασύνη της απελευθέρωσης από τα δεσμά της μήτρας. Ο ορισμός έχει μια δόση υπακοής στην ελευθερία, μια δόση απερίσκεπτου ηρωισμού.
Και ηρωικά είναι πολλά από όσα θα συμβούν μετέπειτα. Ήρωας είναι το ίδιο το νεογνό, αυτό το αντιδραστικό πνεύμα, που κόντρα στη δύναμη της λογικής στοιχηματίζει ασυνείδητα υπέρ της ζωής του. Ήρωες είναι οι γονείς. Που μαθαίνουν ενσυνείδητα να περιμένουν υπομονετικά, που αγόγγυστα μαθαίνουν μια νέα μονάδα μέτρησης η οποία μετατρέπει αυτόματα τις ώρες σε αιώνες. Μαθαίνουν να χωρίζουν πλέον τις ζωές τους σε πριν και μετά τη μονάδα. Που θα πρέπει να βρουν τη δύναμη να κοιμηθούν εκείνες τις 50, 60 ημέρες της μονάδας, γιατί ξέρουν πως μόνο με αυτόν τον τρόπο την επόμενη θα μπορέσουν να μεταφέρουν λίγη από τη θετική τους αύρα και ενέργεια στο ανυπεράσπιστο μωρό τους. Που αντιλαμβάνονται την αξία που κρύβει το άθικτο κρεβατάκι του, η πιπίλα που περιμένει σφραγισμένη στο κουτάκι της να φαγωθεί, το πρώτο φορμάκι, το αγορασμένο μόλις επισημοποιήθηκε το φύλο του κυήματος, ανοικτό πάνω στην αλλαξιέρα και το μουσικό παιχνίδι που σιωπηλό είναι έτοιμο ανά πάσα στιγμή να παράξει τους πρώτους ήχους νανουρίσματος. Ήρωες είναι όσοι του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος αντιλαμβάνονται με ποιον τρόπο πρέπει να στηρίξουν, ακόμη και αν προσωρινά μπορεί να λυγίζουν από την πίεση του άγχους, να δακρύσουν, να χάνουν προσωρινά τη συναισθητική τους σταθερότητα.
Οι υπόλοιποι τη δουλειά μας κάνουμε, άλλος καλύτερα, άλλος λιγότερο αποτελεσματικά, συμπαραστεκόμαστε, συμπληρώνουμε, ολοκληρώνουμε το παζλ των προϋποθέσεων, για να έχει η παράτολμη πράξη της πρόωρης γέννησης θετική κατάληξη.
Και όταν φτάσει η μέρα που το φορμάκι θα φορεθεί και το νανούρισμα θα πρωτοακουστεί στο παιδικό δωμάτιο, είμαι σίγουρος ότι οι ήρωες δε θα κοιμηθούν. Θα μείνουν ξύπνιοι ολονυχτίς να ακούν τους χτύπους της καρδιάς, να αφουγκράζονται τις ρηχές ανάσες, να λιγώνονται από τις ακούσιες εκφράσεις του προσώπου, από τις ανώριμες κινήσεις των δακτύλων. Γιατί οι πραγματικοί ήρωες, αντιλαμβάνονται και δίνουν νόημα και αξία σε γεγονότα τα οποία οι υπόλοιποι θεωρούμε δεδομένα.