Εκφυλιστικές Παθήσεις

Οι νευροεφυλιστικές παθήσεις οι οποίες διαγιγνώσκονται πιο συχνά είναι η  σκλήρυνση κατά πλάκας, η νόσος Alzheimer, η νόσος του Parkinson, οι νόσοι του κινητικού, η νόσος Huntington, η νωτιαία μυϊκή ατροφία και η πλάγια μυατροφική σκλήρυνση.

Αν και στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν υπάρχουν ριζικές θεραπείες, η έγκαιρη διάγνωση μας δίνει την ευκαιρία να αντιμετωπίσουμε τα αποτελέσματα των παθήσεων προλαμβάνοντας στο ποσοστό που μας αναλογεί την επιδείνωση των συμπτωμάτων. Η άμεση ενημέρωση και ο σχεδιασμός της αντιμετώπισης των διαταραχών, απαιτούν μια αποτελεσματική συνεργασία μεταξύ των εξειδικευμένων φυσικοθεραπευτών, του ασθενή και των φροντιστών του.  

Οι φυσιοθεραπευτές διαδραματίζουν αναπόσπαστο ρόλο στη διαχείριση της πολλαπλής σκλήρυνσης σε όλη τη διάρκεια της νόσου. Αρχικά υπάρχει η εκπαίδευση και κατανόηση του ρόλου του φυσικοθεραπευτή στην διατήρηση του ανθρώπου σε ένα επίπεδο ενεργητικότητα και κινητικότητας. Υπάρχει ο προσδιορισμός των σωματικών ικανοτήτων που πρέπει να βελτιωθούν και η ρεαλιστική στόχευση με ταυτόχρονη συναισθηματική υποστήριξη.  Περιλαμβάνονται πρόγραμμα άσκησης, φυσικής δραστηριότητας και λειτουργικής ενσωμάτωσης του ασθενή γιατί ο πιο σημαντικός στόχος από όλους είναι η διατήρηση της αυτονομίας του ασθενή. Η θεραπεία επομένως δε βασίζεται μόνο στη βελτίωση των διαταραχών αλλά μέσω μιας προσέγγισης προσανατολισμένης στην ίδια τη δραστηριότητα στοχεύουμε την βελτίωση σε επίπεδων καθημερινών λειτουργιών. Σε περίπτωση εξέλιξης της νόσου, ο ασθενής μπορεί να έχει αυξανόμενη ανάγκη για χρήση εξοπλισμού (π.χ. λαβές, καρέκλες ντους, περιπατητές) μια διαδικασία στην οποία ο φυσικοθεραπευτής θα συμμετέχει σε επίπεδο συμβουλευτικό και καθοδηγητικό.