Μυοσκελετικές Παθήσεις

Κάταγμα ονομάζεται η μερική ή πλήρης λύση της οστικής συνέχειας. Για να προκληθεί ένα κάταγμα, πρέπει να επιδράσει πάνω στο οστό άμεσα ή έμμεσα σημαντική βία.

Τύποι καταγμάτων σε παιδιά:

κάταγμα «δίκην χλωρού ξύλου» – Green stick
απλή κάμψη του οστού χωρίς κάταγμα – Plastic deformation-Bowing
πτύχωση του φλοιού του οστού «δίκην σπείρας ή πόρπης» – Torus ή buckle fracture
επιφυσιόλυση – επιφυσιολίσθηση – Salter Harris

Οι μηχανικές και βιολογικές ιδιότητες του παιδικού σκελετού διαφέρουν σημαντικά από αυτές του σκελετού του ενήλικα. Η ύπαρξη των συζευκτικών χόνδρων στο κεντρικό και στο περιφερικό άκρο των οστών, είναι η καθοριστική μακροσκοπική διαφορά της μορφολογίας των οστών των παιδιών από αυτές των ενηλίκων. Λόγω της ύπαρξης των συζευκτικών χόνδρων (ανατομικά στοιχεία με μειωμένη μηχανική αντοχή) και της ελαστικότητας των συνδέσμων των αρθρώσεων, οι πιο συχνές οστικές κακώσεις είναι τα κατάγματα – επιφυσιολύσεις ενώ σπάνια είναι τα εξαρθρήματα.

Τα πιο συχνά κατάγματα του αναπτυσσόμενου σκελετού αφορούν τα άνω άκρα και ιδιαίτερα τον καρπό, το αντιβράχιο, τον αγκώνα και σπανιότερα τον ώμο. Τα σοβαρότερα κατάγματα είναι αυτά που βρίσκονται κοντά στις αρθρώσεις του αγκώνα, του γόνατος, του ώμου και του ισχίου, που έστω και η υποψία ύπαρξης τους πρέπει να οδηγήσει το παιδί στο νοσοκομείο.

Οστικές επιπλοκές των καταγμάτων στα παιδιά αποτελούν η πλημμελής πώρωση, η ανισοσκελία, η αναστολή της ανάπτυξης του οστού, η ψευδάρθρωση (σπάνια), η οστική γέφυρα και η οστεονέκρωση.

Επιπλοκές που σχετίζονται με τα μαλακά μόρια είναι η αγγειακή βλάβη (αγκώνας – γόνατο), η νευρολογική βλάβη (συνήθως νευροαπραξία), το σύνδρομο διαμερίσματος (κνήμη – μηρός), τα έλκη από το γύψο και τα εγκαύματα κατά την αφαίρεση του γύψου.

Όσον αφορά το κομμάτι της αποκατάστασης, είτε η αντιμετώπιση του κατάγματος έγινε από τον ορθοπεδικό ιατρό συντηρητικά είτε χειρουργικά, ο ρόλος της φυσικοθεραπείας είναι πρωταγωνιστικός. Η παρέμβαση από τον φυσικοθεραπευτή μπορεί και πρέπει να είναι άμεση. Η κινησιοθεραπεία και γενικότερα η άσκηση, βελτιώνουν την αιμάτωση, ενισχύουν την λεμφική κυκλοφορία και συμβάλλουν στην απορρόφηση του οιδήματος.

Επιπρόσθετα συντελούν στην σταδιακή ενδυνάμωση των μυϊκών ομάδων που επηρεάστηκαν από την βλάβη. Ενισχύουν την διαδικασία της οστικής πώρωσης και ενεργοποιούν τον μεταβολισμό της περιοχής, ούτως ώστε να ενισχυθεί η διαδικασία επούλωση του τραύματος και να προληφθούν τυχόν δυσκαμψία, συμφύσεις και μυϊκή ατροφία που περιορίζουν την τροχιά κίνησης των αρθρώσεων.

Το πρόγραμμα αποκατάστασης μπορεί να περιλαμβάνει κλιμακωτά παθητική κινητοποίηση, ισομετρικές ασκήσεις, υποβοηθούμενες, ασκήσεις ενάντια στη βαρύτητα ή με αντίσταση και ασκήσεις επανεκπαίδευσης της ιδιοδεκτικότητας.

Οι φυσικοθεραπευτικές στρατηγικές καθορίζονται από τον τύπο του κατάγματος, από το είδος της ιατρικής αντιμετώπισης του (συντηρητική ή χειρουργική), από την ηλικία και τη γενικότερη κατάσταση της υγείας του ασθενή.

Η χρονική διάρκεια του φυσικοθεραπευτικού προγράμματος εξαρτάται από τις εξατομικευμένες ανάγκες και τις δυνατότητες του εκάστοτε ασθενή και η αποκατάσταση ολοκληρώνεται όταν φτάσει στο επίπεδο να πραγματοποιεί με ασφάλεια και ευχέρεια τις καθημερινές του δραστηριότητες, εντός και εκτός του σπιτιού.

NeuroPhysioKids2020

https://blog.nowdoctor.gr/27984-h-antimetopisi-aplon-katagmaton-sta-paidia/

https://www.palladas.gr

http:/ http://www.orthopatras.gr/public/UserFiles/File/antimetopisi-politraymatia/pediatric

https://www.protothema.gr/paidi/article/329894/pos-adimetopizodai-ta-katagmata-sta-paidia/

https://galinosphysiotherapy.gr

Επικοινωνήστε μαζί μας