Συγγενείς Διαμαρτίες Και Δυσπλασίες

Οι περισσότερες γενετικές ανωμαλίες προκαλούνται όπως αναφέραμε από γενετικούς ή περιβαλλοντικούς παράγοντες ή από συνδυασμό των δύο (πολυπαραγοντικές γενετικές ανωμαλίες). Με άλλα λόγια, ένα άτομο μπορεί να κληρονομήσει ένα γονίδιο που αυξάνει την ευαισθησία σε ένα περιβαλλοντικό έναυσμα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ωστόσο, η αιτία είναι άγνωστη. Οι συγγενείς διαμαρτίες διακρίνονται σε μορφογενετικές ανεπάρκειες (αποτυχία πλήρους διάπλασης ενός οργάνου), σε αθροιστικές δυσμορφίες και σε αμαρτώματα. Πολύ συχνές είναι οι δυσπλασίες που εμφανίζονται στον άκρο πόδα του βρέφους σαν αποτέλεσμα κληρονομικότητας, τραυματισμού ή άτυπης θέσης μέσα στη μήτρα ή ακόμη και στο ισχίο του (συγγενές εξάρθρημα ισχίου). Μια ακόμη δυσπλασία που πολλές συναντάμε εμείς οι φυσικοθεραπευτές είναι η συγγενές μυϊκό ραιβόκρανο.

Aυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία σε πολλές από τις παραπάνω περιπτώσεις είναι η άμεση έναρξη ενός προγράμματος φυσικοθεραπείας. Η άμεση έναρξη του προγράμματος δίνει τη δυνατότητα της παροχής των κατάλληλών αισθητικοκινητικών ερεθισμάτων, ενώ ταυτόχρονα μειώνει την πιθανότητα εμφάνισης αντισταθμίσεων. Η στόχευση γίνεται πάντοτε σε συνεργασία με τους γονείς οι οποίοι συμμετέχουν ενεργητικά στο πρόγραμμα μέσω της τήρησης των οδηγιών σε σχέση με τις θέσεις, τις καθημερινές δραστηριότητες και την κινητικότητα του μωρού. Σε αυτές τις ηλικίες το παιχνίδι λειτουργεί πάντοτε σαν κίνητρο και το πρόγραμμα είναι εξατομικευμένα σχεδιασμένο ώστε να περιλαμβάνει τις προτιμήσεις και να στοχεύει στις δυνατότητες του ατόμου.